| [...]Szliśmy teraz obok siebie, jak kiedyś, nie tak dawno w końcu. Oskar chyba też pomyślał o tym bo nagle zatrzymał się, spojrzał na mnie i powiedział ze smutkiem:
- Szkoda, że nam nie wyszło.
- Szkoda - przyznałam.
- Czy chociaż wiesz, ze często o tobie myślę tak samo jak kiedyś?
Nie tylko wiedziałam, ale i poczułam, bo nagle zaczęły mnie piec policzki a zimne ręce stały się gorące.
- Nie żałujesz, że tak się stało? - zapytał.
- Decyzja była twoja - odpowiedziałam.
- Nie decyzja była twoja - zaprzeczył.
- Ja jestem dziewczyną z górnej półki, mnie tak łatwo do koszyka nie zgarniesz.
- A jeżeli jeszcze raz spróbuję?
- A jeżeli jeszcze raz nie dosięgniesz?
- Och, Wal - roześmiał się. - Wtedy wezmę drabinę![...]
K.Siesicka/"Wróć,Aleksandrze!"/
Problem w tym, że nie da się planować czegoś, licząc tylko na przypadki i na zbiegi okoliczności, trzeba po prostu wymyślić jak może się to stać, a Ona nie potrafiła. Jednak, jeżeli się dobrze rozejrzeć po życiu, prawie wszystko wywodzi się z przypadku, i na to nie ma rady.
-*- Każda decyzja oswojenia, niesie ze sobą ryzyko łez -*- |